huy

hiç gezmemiş birisinin içindeyim ben

hiç adım atmamış bir yere o insan ve hiç koparmamış topraktan bir ot

basmamış bile bir karıncaya belki de yuvalarına kum taşımış hatta

bütün seslerin içerisindeki bir hava boşluğu yüreği

odun taşır cehenneme yapılan iyilikler

öyle düşünür durur sessizce

şuradayım! işte tam şuradayım! sen bil ya da bilme!

ben tam şuradayım! tam şurada… sesimin gürleştiği yerdeyim

boynundan aşağı süzülen damla damla terin, göz yaşının arasındayım ben

ah o kokuyla beraber gelen zarafetin dehşetliği büyülüyor bugün de

bulamıyorum aradıklarımı ve ellerimden zıplıyor itaatkâr karıncalarım

şimdi bas basabildiğin kadar! ciğerlerim dolu katran ve zehirle

belki son kumunu bana taşırsın